Wprawiasz mnie w ogromne zakłopotanie. Nikt nie robi tego lepiej. To bardzo miłe.

Wciąż wyznaję to Tobie codziennie. Słyszysz?

Gotować dla Ciebie bym chciała i smażyć cukinię.


Tylko po co? Czasem mówisz tak pięknie, a czasem nie ma nic.

" Pod Wąsem" pusto i smutno, a od rana na ustach Sen o Warszawie...

i jak Stachura kiedyś - śmieję się, żeby nie płakać.

Zbieżność nazwisk, jedynie przypadkowa i... trzydziesty, prawie.

Wieści o mojej nieśmierci
Ciągną się za mną dwudziesty rok
I trzeba chyba przyznać,
że niewiele jest w nich przesady.

W wątłym ciele tłusty duch -
To będzie celna parafraza.
Zresztą co za różnica.

Stoję podczas, gdy autobus
Robi mi wokół szyi pętlę,
Czerwoną (przeważnie).

Na moje ciało
Wyrwane z kontekstu
Rzucił się blady, rwany dzień.

(Mateusz Witkowski "Pan Kafka").

Maurice Blanchot "Tomasz Mroczny" (fragm.1.)

"Nie mogąc się wślizgnąć na zagubione ścieżki w nadziei zbliżenia się do niego, błąkała się po swojej drodze, dając się prowadzić złudzeniu, które nawet w jej oczach było tylko złudzeniem. Pomimo zmąconego spojrzenia nie wątpiła, że jej zamysł jest dziecinny i że popełnia poważny błąd ( ...) Ogarniał ją niepokój, jakby czas uległ już skażeniu, jakby cała jej przyszłość, znowu podana w wątpliwość, przeradzała się w jałową i nieodwracalnie godną potępienia przyszłość".

Boję się.

Miałam dziś sen, że rozpadły mi się buty, lecz nocą to księżyc się rozpada. Po ciemku trudno go złożyć. Fragmentów szukam po omacku. Obejmij mnie.

- pracujesz?
- tak.
- studiujesz też?
- nie, dlaczego pytasz?
- wyglądasz na zmęczoną.

Bang Bang.

"Już nie czekam na Paryż"

nie ma Cię

w dzielnicy światła

wypaliłeś wszystkie

moje papierosy

i deszcz na ławce

leży ciało

zwinięte w kłębek

czarnej gryzącej wełny

rozwija się na haku.

(mw).

Zaczęło się...

W momencie śmierci, neurony mózgu niemalże eksplodują, wytwarzając, przy okazji, mnóstwo endorfin - stąd wrażenie widzenia "światła w tunelu". Chciałabym tak czasem.